پرت حواسى

بى شکل تر از باد شدم تا نهراسى

وقتى که منِ واقعى ام را بشناسى

پیداست که در حوصله ى جسم نگنجد

این وسعتِ پر دغدغه، این روحِ حماسى

هان.. عاشق روییدن و تکثیر شدن ها!

در پیله ى پیراهنىِ خود نپلاسى

عریان شو و انکار کن این جسم شدن را

تو جانى و جان را که نپوشند لباسى

تا مرگ رسیدیم و به سویى نرسیدیم

ما را به کجا مى برد این پرت حواسى؟

محمدعلى بهمنى

سوختن یا ساختن...

میگفت همیشه فکر میکند اگر استاد دانشگاه میشد از آن نوع خوبش میشد! از آنها که سرشان به تنشان خیلی می ارزد! از آن ها که... یا اگر رفاه و سامان زندگی را بر پیشرفت شخصی اش اولویت نمی داد، حق استعدادهایش را ادا میکرد؛ چه بسا امروز به رفاهی هم میرسید. یا اگر... . زمانی میرسد که آدم حسرت هم نخورد. بنشیند تمام حالاتی که ممکن بود را- بیشتر آنهایی را که دوست داشتنی ترند- بررسی کند. بعد در حالی که مطمئن نیست این ها درس عبرت است یا مشق غلط، برای عزیزی تعریف کند. آن وقت صحبت از انتخاب کند. از بزنگاه ها بگوید، از ساختن. و باز دوباره به شک بیفتد. ساختن؟!